In de vorige post had ik het over contextualisatie. Pagitt zegt dat de imbedding van het evangelie vanaf het begin zichtbaar was in de geloofsgemeenschap. Het christendom is vanaf het begin multicultureel en heeft daarna verschillende gedaanten op deze aarde gekregen.
Pagitt ziet echter in de kerkgeschiedenis een beweging van multiculturalisme naar monoculturalisme, d.w.z. uniformiteit. Hij zegt:
… Christianity began settling into one particular culture and worldview, and all adherents had to convert to that worldview.
Voor Pagitt is dat niet het Joodse/Hebreeuwse, maar het Griekse of Hellinistische wereldbeeld. De volgelingen van Jezus gebruikten Griekse symbolen, ideeën, referentiepunten om het verhaal van het geloof met een Hebreeuwse achtergrond te vertellen. Pagitt is onduidelijk over het begin. Hij zegt dat de volgelingen van Jezus dat al deden, maar dat het hellinisatie-proces plaatsvond vanaf de 3de eeuw (tijdens Constantijn). Duidelijkheid hierover lijkt mij belangrijk, begon het volgens Pagitt in de 1e of de 3de eeuw? Ik kom hier op terug.
Voor Pagitt is versie van het christendom, zoals we dat nu kennen, met name gekleurd door het grieks-romeins christendom van de 5de eeuw. Waarom is dat van belang? Omdat het christendom door dit wereldbeeld is aangetast: “… the meaning of the gospel changes with it. And that´s how we have ended up with a changed faith. Language can change everything.” Theologen als Augustinus en Calvijn zijn er door aangetast, volgens Pagitt.
Waarom is dit dit zo belangrijk voor hem? Omdat volgens Pagitt de nadruk op “unchanging knowlegde, absolute assurance” vanuit dit gedachtegoed is ontstaan. Het is een residu van de Griekse filosofie.
In een volgende post meer.
Autentik 