A christianity worth believing

Ik lees op dit moment “A Christianity worth believing” van Doug Pagitt. Pagitt is één van de pioniers van het “emerging” denken in de VS en is voorganger van Solomon’s Porch. Hij is in evangelische kring ook één van de meest omstreden denkers. Volgens velen is hij niet voldoende orthodox (wat dat dan ook moge betekenen). Opvallend is dat hij zichzelf ook zo ziet. Hij zegt dat hij, denkend en sprekend over onderwerpen, steeds de andere kant wil belichten. Hij noemt zichzelf een “contrarian” of “postively oppositional”. Interessante benadering.

Pagitt schrijft een theologische verantwoording die gedragen wordt door zijn eigen biografie. Pagitt komt niet uit een christelijk nest en wordt een discipel van Jezus na een toneelstuk. Dit grijpt hem aan, terwijl hij zelf niet precies begrijpt wat er nu werkelijk is gebeurd.

Het boek behandelt een aantal theologische thema’s, die een sterke contextuele lading hebben. Pagitt wil dat theologie niet boven de massa blijft hangen, maar dat het sterke wortels heeft in het leven van alledag.

Dat hij omstreden is, is omdat hij theologische concepten anders wil verwoorden dan de reguliere conservatieve theologen dat doen. Hij zegt:

Religion is often a tool for preserving a set of beliefs, ideas, and behaviors.

Pagitt zoekt naar creatieve antwoorden:

Christianity is not a faith of conservation and preservation. Is is a faith of creation, participation, movement, and change.

Deze laatste quote maakt het boek interessant. Want op welke wijze wil Pagitt creatief zijn? In de volgende posts behandel ik steeds  een thema uit het boek.

Advertenties